بسیاری از کهکشان‌های مارپیچی دارای میله‌هایی در مرکز خود هستند. حتی تصور می‌شود که کهکشان راه شیری ما نیز یک میله مرکزی نسبتاً کوچک داشته باشد.
کهکشان مارپیچی میله‌ای NGC1672 که در اینجا دیده می‌شود، در تصویری خیره کننده و با جزئیات فوق‌العاده توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.
در این تصویر، ساختارهای مختلفی از کهکشان قابل مشاهده‌اند، از جمله: رشته‌های تاریک غبار، خوشه‌های جوانی از ستارگان آبیِ درخشان، سحابی‌های گسیلشی قرمز رنگ از گاز هیدروژن یونیزه شده، یک میله درخشان و بلند از ستارگان که از مرکز کهکشان عبور می‌کند و یک هسته فعال و درخشان که احتمالاً یک سیاهچاله اَبَر پرجرم را در خود جای داده است.
نور کهکشان NGC1672 حدود ۶۰ میلیون سال نوری طول می‌کشد تا به ما برسد و این کهکشان گستره‌ای به اندازه ۷۵ هزار سال نوری دارد.
این کهکشان که در راستای صورت فلکی ماهی طلایی (Dorado) دیده می‌شود، مورد مطالعه قرار گرفته تا مشخص شود که چگونه یک میله مارپیچی می‌تواند به فرآیند شکل گیری ستارگان در نواحی مرکزی کهکشان کمک کند.
خبرهای بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی بخوانید:
