چرا مشتری حلقه دارد؟
حلقه اصلی مشتری در سال ۱۹۷۹ توسط "فضاپیمای وویجر ۱" ناسا هنگام عبور از کنار این سیاره کشف شد، اما منشأ آن در آن زمان نامشخص بود.
داده‌های فضاپیمای گالیله که بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ در مدار مشتری قرار داشت، فرضیه‌ای را تأیید کرد که این حلقه در اثر برخورد شهاب‌سنگ‌ها به قمرهای کوچک نزدیک مشتری ایجاد شده است.
برای مثال اگر یک شهاب سنگ کوچک به قمر مِتیس برخورد کند، باعث ایجاد گودالی روی سطح آن شده و با بخار شدن و انفجار، ذرات خاک و غبار را به مدار مشتری پرتاب می‌کند.
این تصویر سیاره مشتری را به کمک تلسکوپ جیمز وب در طیف فروسرخ نشان می‌دهد و نه تنها خود سیاره و ابرهای آن، بلکه حلقه‌اش نیز قابل مشاهده است.
در این تصویر، لکه سرخ بزرگ مشتری در سمت راست با رنگی نسبتاً روشن دیده می‌شود. همچنین "اروپا" قمر بزرگ مشتری در مرکز پراش‌های نوری در سمت چپ و سایه اروپا در نزدیکی لکه سرخ بزرگ نیز مشاهده می‌شود.
برخی ویژگی‌های این تصویر هنوز به طور کامل درک نشده‌اند، از جمله لایه‌ی ابری که در سمت راست مشتری به نظر می‌رسد از بدنه اصلی سیاره جدا شده است.
خبرهای بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی بخوانید:
