دنباله‌دار سویفت-تاتل که دوره مداری حدود ۱۳۳ سال دارد، به عنوان منبع اصلی بارش شهابی سالانه برساوشی شناخته می‌شود. آخرین باری که این دنباله‌دار به منظومه شمسی داخلی نزدیک شد، سال ۱۹۹۲ بود. در آن زمان، با چشم غیرمسلح به راحتی قابل مشاهده نبود، اما با دوربین دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک می‌شد آن را دید. این تصویر رنگی زیبا از هاله سبز دنباله‌دار سویفت-تاتل، دنباله یونی بلند و دنباله غبار آن، در ۲۴ نوامبر ۱۹۹۲ با استفاده از فیلم ثبت شده است. این حدود ۱۶ روز بعد از نزدیک‌ترین فاصله این دنباله‌دار بزرگ به زمین بود. انتظار می‌رود دنباله‌دار سویفت-تاتل در سال ۲۱۲۶ دوباره به طور چشمگیری در آسمان شب ظاهر شود. در همین حال، ذرات غباری که در طول مدار سویفت-تاتل باقی مانده‌اند، همچنان جمع‌آوری می‌شوند و بارش شهابی معروف تیر و مرداد زمین را ایجاد می‌کنند.