ستارگان با شروع سوزاندن هیدروژن در هسته خود وارد #رشته_اصلی می‌شوند. به محض آغاز فعالیت‌های هسته‌ای و به تناسب شروع فرایند، اصطلاحا ستاره در رشته اصلی دارای سن صفر است. حیات یک ستاره در رشته اصلی بسیار با ثبات است. زیرا فشار فعالیت‌های هسته‌ای در هسته‌ی ستاره در مقابل گرانش ستاره که تلاش می‌کند تمامی جرم آن را در مرکز متراکم سازد، توازن ایجاد می‌کند. یک ستاره بیشتر عمر خود را در رشته اصلی خواهد گذراند و در نتیجه حدود ۹۰ درصد ستارگانی که در آسمان رویت می‌شوند، می‌باشند. دوره یک ستاره در رشته اصلی به جرم آن بستگی دارد. هر چه جرم ستاره بیشتر باشد، هسته آن چگال‌تر و داغ‌تر است و در نتیجه با سرعت بیشتری هیدروژن را به هلیوم تبدیل می‌کند. مادامی که ستاره در رشته اصلی قرار دارد، از رابطه درخشندگی- حجم تبعیت خواهد کرد. این بدان معناست که قدر مطلق یا درخشندگی یک ستاره دلالت بر جرم آن می‌کند. خورشید ما به نسبت ستاره کوچکی در رشته اصلی می‌باشد و در حدود ۱۰ میلیارد سال در رشته اصلی باقی خواهد ماند.
گردآورنده: نگار دادفر
مدرس رصدخانه و مرکز علمی شهرداری فسا
