دنباله‌دار مَک‌نات، که به "دنباله‌دار بزرگ ۲۰۰۷" معروف شد، دمی بسیار بلند و زیبا داشت. این دم شگفت‌انگیز در آسمان پخش شده بود و برای چند روز بعد از غروب آفتاب، در نیمکره جنوبی قابل مشاهده بود.
دنباله‌ی یونیزه شده‌ی دنباله‌دار در عکس‌هایی با نوردهی طولانی و زاویه باز، به بهترین شکل دیده می‌شد. حتی در برخی مواقع، فقط دم دنباله‌دار برای ناظران در نیمکره شمالی، کمی بالاتر از افق قابل مشاهده بود. دنباله‌دار C/2006 P1 (مک‌نات) که درخشش آن به حدود منفی ۵ رسیده بود!! (بسیار پر نور) توسط کاشف آن در ژانویه ۲۰۰۷، درست بعد از غروب آفتاب از رصدخانه سایدینگ اسپرینگ در استرالیا ثبت شد.
این دنباله‌دار، که درخشان‌ترین دنباله‌دار در چند دهه اخیر بود، به تدریج کم‌نورتر شد زیرا به سمت آسمان‌های جنوبی و دورتر از خورشید و زمین حرکت کرد.
خبرهای بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی بخوانید:
