یکی از معروف‌ترین سحابی‌های آسمان، سحابی سر اسب در صورت فلکی شکارچی (جبار) است که بخشی از یک ابر بزرگ و تاریک مولکولی به حساب می‌آید.
این سحابی که با نام بارنارد ۳۳ هم شناخته می‌شود، برای اولین بار در اواخر دهه ۱۸۰۰ روی یک صفحه عکاسی کشف شد. نور قرمزی که می‌بینید از گاز هیدروژنی است که بیشتر پشت این سحابی قرار دارد و به خاطر ستاره درخشان نزدیکش به نام سیگما اوریونیس یونیزه شده است.
تاریکی سحابی سر اسب بیشتر به خاطر گرد و غبار ضخیمی است که آن را پوشانده، اما قسمت پایینی گردن سر اسب هم سایه‌ای به سمت چپ انداخته است. جریان‌های گازی که از این سحابی خارج می‌شوند، تحت تأثیر یک میدان مغناطیسی قوی قرار دارند. نقاط روشن در پایه سحابی سر اسب، ستاره‌های جوانی هستند که تازه در حال شکل‌گیری‌اند. نوری که از این سحابی به ما می‌رسد، حدود ۱۵۰۰ سال در راه بوده است.
خبرهای بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی بخوانید:
