کهکشان‌های مارپیچی بزرگ، اغلب توجه زیادی را به خود جلب می‌کنند زیرا خوشه‌های ستاره‌ای جوان، درخشان و آبی رنگ را در بازوهای مارپیچی، متقارن و زیبای خود به نمایش می‌گذارند. با این وجود، کهکشان‌های کوچک و نامنظم نیز محل شکل‌گیری ستارگان هستند.
کهکشان کوتوله IC2574 شواهد آشکاری از فعالیت شدید ستارهزایی را در نواحی متمایز سرخ رنگ خود که از گاز هیدروژنِ درخشان تشکیل شده است، نشان می‌دهد.
درست مانند کهکشان‌های مارپیچی، نواحی متلاطم ستارهزایی در IC2574 تحت تأثیر بادهای ستاره‌ای و انفجارهای ابرنواختری قرار دارند که مواد را به محیط میان ستاره‌ای کهکشان پرتاب کرده و باعث شکل‌گیری ستاره‌های جدید می‌شوند.
این کهکشان در فاصله‌ای تنها ۱۲ میلیون سال نوری از ما قرار دارد و عضوی از گروه کهکشانی M81 است که در راستای صورت فلکی شمالی خرس بزرگ (دب اکبر) دیده می‌شود.
این جهانِ جزیره‌ایِ دوست داشتنی که با نام "سحابی کادینگتون" نیز شناخته می‌شود، حدود ۵۰ هزار سال نوری وسعت دارد و در سال ۱۸۹۸ توسط ستاره‌شناس امریکایی ادوین کادینگتون کشف شد.
خبرهای بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی بخوانید:
