هیچ دریایی روی زمین آنقدر بزرگ نیست که بتواند سحابی کوسه را در خود جای دهد! این شبح شکارچی برای ما هیچ خطری ندارد، زیرا تنها از گاز و غبار میان ستاره‌ای تشکیل شده است.
غبار تاریکی که در این تصویر دیده می‌شود شباهت زیادی به دود سیگار دارد و در جو خنک ستارگان غول پیکر پدید می‌آید.
پس از پراکنده شدن گاز و متراکم شدن مجدد تحت نیروی گرانش، ستارگان پرجرم ممکن است با استفاده از نور پرانرژی و بادهای ستاره‌ای سریع خود، ساختارهای پیچیده‌ای را درون ابر زادگاهیشان ایجاد کنند.
گرمای حاصل از آنها باعث تبخیر ابرهای مولکولی تیره و همچنین پراکندگی و تابش قرمز رنگ گاز هیدروژن محیط اطراف می‌شود. در این روند فروپاشی، ما انسانها می‌توانیم این ابرهای عظیم را شبیه به اشکال آشنایی تصور کنیم، درست همانطور که برای ابرهای موجود در جو زمین انجام می‌دهیم.
سحابی کوسه که با نام LDN 1235 نیز نامیده می‌شود، دربردارنده سحابیهای غباری کوچکتری مانند وَندِر بِرگ ۱۴۹ و ۱۵۰ است.
این ساختار کیهانی حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد و در فاصله‌ای در حدود ۶۵۰ سال نوری از ما در صورت فلکی قیفاووس، پادشاه اتیوپی قرار گرفته است.
خبرهای بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی بخوانید:
