در حدود ۴۵۰۰ سال قبل، مردمان شرق دریای مدیترانه شروع به تقسیم بندی آسمان به نقوشی ساده و قابل شناسایی نمودند و بر این تقسیم بندیها نامهای خدایان، قهرمانان و جانوران افسانهای نهادند. این نقوش امروزه صورت فلکی خوانده میشوند. تقسیم بندی و نام گذاری یاد شده برای دریانوردان، کشاورزان و مسافران به منظور آگاهی از وقت شب، فصول سال، زمان کشت و برداشت محصولات، جهت یابی، پیدا کردن اجرام آسمانی، تعیین عرض جغرافیایی هر منطقه و . . . مفید بوده است. در زمان بطلمیوس، ستاره شناس یونانی که حدود ۱۵۰ سال بعد از میلاد می زیست، تعداد این صورت های فلکی ۴۸ مورد بود که در کتاب مَجِستی نام آنها را برشمرده بود و در حال حاضر تعداد این صورت های فلکی به ۸۸ مورد رسیده است.
در بین تمدنهای باستانی، اولین فرهنگهایی که شروع به طبقه بندی آسمان برای نام گذاری نمودند عبارتاند از : بابلیها، یونانیها، رومیها، هندیها، چینیها و بومیان قاره آمریکا. تا قبل از سال ۱۹۳۰ میلادی هر فردی میتوانست هر قسمت از آسمان را به طور دلخواه به هر اسمی بنامد و در نتیجه هیچ گونه مرز تعریف شده ای در اطراف صور فلکی وجود نداشت لذا برای رفع شبهه و ایجاد یگانگی، ستاره شناسان در سال ۱۹۳۰ میلادی تصمیم گرفتند نامهای خاص به همراه مرزی مشخص برای کلیه صورتهای فلکی انتخاب کنند و این همان حدود و اسمهایی است که امروزه در سطح جهانی پذیرفته شده است. نکته مهم این که ستارههای هر صورت فلکی معمولا با هم ارتباطی ندارند و در فواصل مختلف از یکدیگر قرار گرفته اند، بنابراین شکلی را که می سازند اساسا تصادفی است. در زبان لاتین به صورت فلکی constellation گفته میشود که ترکیبی است از واژه con به معنی "با هم" و stella به معنای "ستاره" که در کل معنی "گروه ستارگان" را میرساند.
۳۰ ژوئن (۹ تیر) به نام روز جهانی سیارک نامگذاری شده است. ۱۱۵ سال پیش در چنین روزی (۳۰ ژوئن ۱۹۰۸) انفجار مهیبی در نزدیکی رودخانه تونگوسکای روسیه به وقوع پیوست که عمدتا دلیل آن را مربوط به انفجار یک قطعه سنگ آسمانی با ابعاد تقریبی چند ده متر در ارتفاع ۵ تا ۱۰ کیلومتری از سطح زمین میدانند. تخمین زده میشود در اثر این انفجار، بیش از ۸۰ میلیون اصله درخت ریشه کن شده باشد. همچنین شوک ناشی از این انفجار، معادل زلزلهای با شدت ۵ ریشتر برآورد میشود.
بسیاری از سیارکها که همواره تهدیدی بالقوه برای زمین و ساکنان آن به شمار میآیند، در کمربند سیارکی، بین مدار سیاره بهرام (مریخ) و برجیس (مشتری) قرار دارند. این سیارکها حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش همزمان با شکل گیری منظومه شمسی به وجود آمدهاند. تعدادی از این سیارکها مدارهای غیر عادی دارند که گاهی اوقات مسیر حرکتشان از نزدیک مدار زمین عبور میکند. بیش از ۶۰۰۰ سیارک نزدیک به زمین با قطر بزرگتر از ۵۰ متر وجود دارد که میتوانند به جو زمین نفوذ کنند. از این تعداد، ۱۱۰۶ سیارک توان خطرزایی داشته و احتمال نزدیک شدنشان به زمین وجود دارد.
ستارهشناسان برای اولین بار با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، یک مولکول مهم کربن را در فضا کشف کردند.
به گفته ناسا، این مولکول که کاتیون متیل نامیده میشود، در یک منظومه ستاره جوان در فاصله ۱۳۵۰ سال نوری از زمین، درون «سحابی جبار» کشف شد.
ترکیبات کربنی معمولا برای دانشمندان جالب هستند چون پایه و اساس حیات را تشکیل میدهند. کاتیون متیل عنصر مهمی است که در شکل گیری مولکولهای پیچیدهتر مبتنی بر کربن نقش دارد. کاتیون متیل به خوبی با طیف وسیعی از مولکولها واکنش نشان می دهد. به دلیل این خاصیت شیمیایی، اخترشناسان بیش از ۴۰ سال است که این مولکول را به عنوان عنصر سازنده مهمی در ترکیبات شیمیایی میانستارهای در نظر گرفتهاند اما تاکنون آن را در فضا شناسایی نکرده بودند.
کاتیون متیل عنصری به شدت گریزان است و به صورت مداوم تشکیل میشود و از بین میرود. بنابراین تأیید وجود آن برای اخترشناسان اتفاقی شگفتانگیز است. این مولکول میتواند نقش مهمی در مراحل اولیه شیمیایی پیدایش حیات داشته باشد.
دوره آموزش نجوم و کیهان شناسی در دو رده سنی کودکان و بزرگسالان
همراه با اعطای گواهی
با توجه به محدودیت ظرفیت پذیرش، اولویت با علاقهمندانی است که سریعتر ثبت نام نمایند.
سرفصلها:
۱- شناخت ستارگان و صورتهای فلکی
۲- شناخت و آموزش کار با تلسکوپ
۳- آشنایی با منظومه شمسی
۴- کیهان شناسی
جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 09214391797 تماس حاصل فرمایید.
مرکز نجوم مهراِستار