در سال ۱۷۱۶، ستارهشناس انگلیسی ادموند هالی نوشت:
«این تنها لکهای کوچک است، اما هنگامی که آسمان صاف باشد و ماه حضور نداشته باشد، با چشم غیرمسلح دیده میشود.»
امروزه، M13 بیتردید به عنوان «خوشهٔ کروی بزرگ در صورت فلکی هرکول» شناخته میشود؛ یکی از درخشانترین خوشههای کروی در آسمان نیمکرهٔ شمالی. مشاهدات دقیق تلسکوپی، مانند این تصویر، صدها هزار ستارهٔ شگفتانگیز این خوشه را آشکار میکنند.
این خوشه در فاصلهای حدود ۲۵٬۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد و ستارگانش در ناحیهای به قطر ۱۵۰ سال نوری متراکم شدهاند. نزدیک به مرکز خوشه، تراکم به حدی است که در حجمی به اندازهٔ مکعبی با ضلع تنها ۳ سال نوری، ممکن است بیش از ۱۰۰ ستاره جای گیرد. برای مقایسه، در همسایگی خورشید در کهکشان راه شیری، نزدیکترین ستاره به خورشید بیش از ۴ سال نوری فاصله دارد.
ستارهشناسان اولیه که این خوشهٔ بزرگ را با تلسکوپ مشاهده کردند، به پدیدهای عجیب نیز اشاره کردند: همگرایی سه نوار تاریک که با زاویهای حدود ۱۲۰ درجه از هم جدا میشوند و درست زیر مرکز خوشه دیده میشوند. این الگو که به «پروانهٔ M13» یا propeller مشهور است، به احتمال زیاد تنها یک پدیدهٔ دیداری اتفاقی ناشی از توزیع ستارگان در برابر هستهٔ متراکم خوشه است.
خبرهای بیشتر را در شبکههای اجتماعی بخوانید:
