جدول مشخصات خورشید گرفتگی جزئی یکشنبه ۱ تیر ماه ۱۳۹۹

این خورشید گرفتگی از نوع #حلقوی است اما در کشور ما به صورت #جزئی دیده می‌شود. حداکثر گرفت خورشید در کشورمان با پوشیدگی ۹۷ درصد در پسابندر استان سیستان و بلوچستان رخ خواهد داد. خورشید گرفتگی بعدی که از سرزمین ایران نیز قابل مشاهده باشد در روز سه شنبه ۳ آبان ۱۴۰۱ به وقوع خواهد پیوست. بنابراین می‌توان از #خورشید_گرفتگی یکم تیر ماه ۹۹ به عنوان "واپسین خورشید گرفتگی قرن ۱۴ خورشیدی که از کشورمان قابل مشاهده است" یاد کرد.

این پدیده‌ی زیبای نجومی از ساعت ۹:۳۰ دقیقه بامداد یکشنبه یکم‌ تیر ماه به صورت زنده از صفحه اینستاگرام ستاره شناسی فسا پخش خواهد شد.

---

🔘 Add a comment

مشاهده مطلب در کانال

واپسین خورشید هلالی قرن

نویسنده: نگار دادفر
مدرس رصدخانه و مرکز علمی شهرداری فسا

در بین پدیده‌های گوناگون نجومی، گرفت‌های خورشیدی به سبب نادر بودنشان همواره برای عموم مردم و به خصوص ستاره شناسان اهمیت و هیجان فوق العاده‌ای دارند تا آنجا که برخی از منجمان این پدیده را زیباترین پدیده نجومی می‌دانند خصوصا اگر از نوع گرفت کلی باشد و آن لحظه شکوهمند و وصف ناپذیر تشکیل حلقه الماس!! اگر چه از آخرین #خورشید_گرفتگی کلی که از خاک ایران قابل مشاهده بود بیش از ۲۰ سال می گذرد، اما آنقدر خوش شانس هستیم که در کمتر از ۶ ماه، دو خورشیدگرفتگی جزئی عمیق را در خاک کشورمان تجربه کنیم. اگر به خاطر داشته باشید، آخرین مورد آن، در بامداد پنجم دی ماه سال ۹۸ به وقوع پیوست و حالا نوبتی هم باشد، نوبت خورشیدگرفتگی یکم تیر ماه است که همزمان با #انقلاب_تابستانه رخ می‌دهد.
اگر بخواهیم انواع خورشیدگرفتگی‌ها را به صورت تیتروار بیان کنیم، باید به چهار دسته کلی، جزئی، حلقوی و هایبرید (مرکب) که ترکیبی از گرفت کلی و حلقوی است اشاره کنیم. خورشیدگرفتگی یکشنبه یکم تیر ماه ۱۳۹۹ در اصل از نوع گرفت حلقوی است که از کشور

ستارگان ابَر غول

ستارگانی که جرم بسیار زیادی دارند آنقدر منبسط می‌شوند که اندازه آنها حتی از غول‌های سرخ نیز فراتر می‌رود. ابر غول‌های سرخ می‌توانند شعاعی چند صد برابر شعاع خورشید داشته باشند. ابر غول‌ها نیز درست مانند غول‌های سرخ متحمل فرآیند سوخت غلاف هیدروژنی شده و رشته‌ی اصلی را ترک می‌کنند. با اتمام سوخت غلاف هیدورژنی، ستاره فروپاشیده و دمای هسته‌ی هلیومی به اندازه‌ای بالا می‌رود که هلیوم به کربن و اکسیژن تبدیل می‌شود. فرآیند سوخت هسته‌‌ هلیومی از سوخت هیدروژن کوتاه‌تر‌ است و با اتمام هسته‌ هلیومی، سوخت غلاف هلیومی آغاز می‌گردد. اگر ستاره به اندازه کافی پر جرم باشد، سوخت هسته‌ای به میزان بیشتری اتفاق خواهد افتاد و عناصری با جرمی برابر با جرم آهن تولید خواهد کرد. در نزدیکی پایان مرحله ابر غولی یک ستاره بسیار پر جرم، ستاره چندین لایه حاوی عناصری که از لایه‌‌ای به لایه دیگر سنگین‌تر هستند، تولید می‌کند. در نهایت، ستارگان ابر غول به شکل ابَر نواخترها به حیات خود پایان می‌دهند.

 

گردآورنده: نگار دادفر
مدرس رصدخانه و مرکز علمی شهرداری فسا
 

---

🔘 Add a comment

مشاهده مطلب در کانال