هر چیزی که به میماس برخورد کرده، نزدیک بود آن را نابود کند. آنچه باقی مانده یکی از بزرگ‌ترین دهانه‌های برخوردی روی یکی از کوچک‌ترین ماه‌های گرد زحل است.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد که اگر برخورد کمی بزرگ‌تر بود، میماس به‌طور کامل نابود می‌شد. دهانه بزرگ که به نام هرشل (کاشف میماس در سال ۱۷۸۹) نامگذاری شده، حدود ۱۳۰ کیلومتر وسعت دارد و در اینجا به نمایش گذاشته شده است.
جرم کم میماس باعث ایجاد . . . (جهت مطالعه ادامه مطلب بر روی فلش زرد رنگ کلیک کنید)
جاذبه سطحی می‌شود که به اندازه کافی قوی است تا بدنه‌ای کروی شکل دهد اما به اندازه‌ای ضعیف است که چنین ویژگی‌های سطحی نسبتاً بزرگی را ممکن کند.
میماس عمدتاً از یخ آب با کمی سنگ تشکیل شده است. بنابراین به درستی به عنوان یک گلوله برفی بزرگ و کثیف توصیف می‌شود.
خبرهای بیشتر را در شبکه‌های اجتماعی بخوانید:
