ستارههای نوترونی فوق العاده کوچک هستند به نحوی که شعاعهایی در حدود چند ده کیلومتر اما چگالی بسیار زیادی در حدود ۱۰۰ میلیارد کیلوگرم بر سانتی متر مکعب دارند! این ستارهها با سرعت بسیار زیاد دوران میکنند؛ برخی از آنها در هر ثانیه هزار بار به دور خود میچرخند. ستارههای نوترونی دارای میدان مغناطیسی نیرومندی هستند؛ شدت میدان مغناطیسی در بعضی از آنها بیلیونها برابر میدان مغناطیسی در سطح زمین است. الکترونهایی که از بیرون به داخل این میدان پرتاب میشوند، سرعتشان کاهش مییابد و به گسیل اشعه میپردازند. پالسهایی از این اشعه که به زمین میرسند، همان پالسهایی است که به تپ اخترها نسبت داده میشود.
بنابراین تپ اخترها ستارههای نوترونیِ دواری با میدانهای مغناطیسی بسیار قوی هستند که تابشی به صورت پالس گسیل میکنند. این پالسها در بیشتر موارد پالسهای رادیویی است. نخستین #تپ_اختر در سال ۱۹۶۷ به وسیله منجمان دانشگاه کمبریج کشف شد.
گردآورنده: نگار دادفر
مدرس رصدخانه و مرکز علمی شهرداری فسا
