اجرام آسمانی پر جرم گازی شکلی هستند که به واسطه فعالیت‌های هسته‌ای تولید انرژی نموده و در نتیجه‌ی همین منبع انرژی، می‌درخشند. جرم ستاره، تعیین کننده‌ی خواص آن (میزان تابندگی، درجه حرارت، اندازه و . . .) و همچنین تغییر و تحول آن در طول زمان است. یک ستاره در طول عمر خود به وسیله موازنه فشار درونی در برابر گرانش به تعادل می‌رسد. یک توده ابر مانند از مواد بین ستاره‌ای زمانی تبدیل به ستاره می‌گردد که دما و فشار مرکز آن به حدی بالا رود تا منجر به شروع فعالیت‌های هسته‌ای شود. ، هیدروژن موجود در هسته خود را به هلیم تبدیل می‌کنند. انرژی آزاد شده‌ی این تبدیل، در فضا منتشر می‌شود. اگر نیروی جاذبه در تقابل با این انرژی خروجی نبود، خروج انرژی موجب فروپاشی ستاره می‌گردید. وقتی این نیروها در تعادل هستند، ستاره پایدار است اما هر تغییری در توازن، موقعیت ستاره را تغییر خواهد داد.
گردآورنده: نگار دادفر
مدرس رصدخانه و مرکز علمی شهرداری فسا
